อันที่จริง Yokai Saga เป็นเกมที่มีรายละเอียดมากมายมหาศาล วิธีการเล่นที่พลิกแพลงค่อนข้างมาก (ผมอยากเขียนหลายเรื่องเลยล่ะ) แต่สิ่งแรก ๆ ที่ควรพูดถึงคือเรื่อง “อารีน่า” ครับ เนื่องมาจาก… รางวัล… รางวัลของอารีน่านั้นสูงมาก ใครขึ้นมาถึงระดับมาสเตอร์ได้เรียกว่า กินดีอยู่ดีกันทุกอาทิตย์ทีเดียวเชียว
ก็รางวัลมันออกล่อตาล่อใจขนาดนี้…
ก่อนอื่นผมอยากจะพูดในเรื่องภาพรวมของอารีน่าสักหน่อยครับ เนื่องจาก Yokai Saga เป็นเกมค่อนข้างใหม่ ระบบบางอย่างก็เป็นเรื่องที่น่าขัดใจอยู่บ้าง อาทิเช่น ปัญหาคอขวดในตำนานที่ระดับเงิน… ตามปรกติแล้วเกมที่ผู้เล่นแข่งขันกันเป็นหลักนั้น การแข่งขันจะพีคที่จุดยอดเสมอ เหมือนพีระมิดที่ด้านบนแคบ ฐานกว้าง รางวัลที่ให้จำนวนมากมีคนได้เพียบหยิบมือ ส่วนรางวัลกลาง ๆ มีคนได้มหาศาล แต่กับโยไค ผมคิดว่าการออกแบบมีปัญหาตรงที่ มาสเตอร์จุได้ 300 คน เพชร 300 คน มอง 300 คน เงิน 300 คน… คือมันเป็นกล่องสี่เหลี่ยมเท่า ๆ กันหมดครับ
โดย… คนที่อยู่ระดับล่าง ๆ รวมไปถึงผู้เล่นใหม่ทุกคนจะสามารถเลื่อนขั้นได้หากเป็นอันดับ 1-10 ของชั้นนั้น… แล้วเมื่อคนมากกว่าพันคนที่อยากจะขึ้นชั้นให้ได้ไปกระจุกอยู่ที่ชั้น ทองแดง 1 เงิน 1-3 จะเกิดอะไรขึ้นครับ?
การขับเคี่ยวในแต่ละวันสูงลิบกว่ามาสเตอร์เป็นไหน ๆ ตอนผมขึ้นมา กว่าจะผ่านนรกเหล่านั้นมาได้เรียกว่าหืดจับ ต้องตีกันเป็นรายวินาทีก่อนตัดคะแนน ส่วนตอนนี้ผมอยู่มาสเตอร์ 4 ทุ่มตี 20 ไม้ก็พอแล้ว ประคองไปวัน ๆ แบบชิล ๆ ผมได้เพชรอาทิตย์ละ 1680 ถ้าไม่คิดจะแข่ง… แต่คนที่แข่งอยู่ตรงเงินได้ราว ๆ 300 โดยแข่งกันบ้าคลั่งมาก ๆ เอาจริง ๆ ผมว่ามันไม่สมเหตุสมผลนะ
ประเด็นต่อมาที่ทำให้การแข่งขันมันโหดร้ายขนาดนี้ มีส่วนจากตัวละครเพียงตัวละครเดียว คือ “ผีหนุ่มโสด” ครับ
มันคือแอคชั่นรีเพลย์ของเกมนี้… วิธีการใช้คือเอามันไปสิงใครก็ได้ที่สกิลเร็ว ๆ มีหลายฮิต เพราะเมื่อคริติคอลแล้ว cooldown สกิลจะถูกลบไป 50% (แล้วคริติคอลมันไม่ได้ยากเลยครับ ใคร ๆ ก็ทำได้ ใคร ๆ ก็ใช้กัน) ผลคือเราจะมีตัวละครตัวหนึ่งที่ใช้สกิลรัว ๆ ได้อย่างไม่มีขีดจำกัด***
ในอารีน่าเกมนี้เราสามารถกดสกิลเองได้ในระดับหนึ่ง ซึ่งหากกดเป็นคือออกสกิลก่อนแทบจะแน่นอนแล้ว พอออกสกิลก่อนหมายถึงติดคริ พอติดคริ หมายความว่าฝ่ายกันไม่มีแม้แต่สิทธิในการหาทางรอดชีวิต เกมที่มีผีหนุ่มจึงหมายถึงเกมทีมตี ส่วนทีมกันไร้ค่าเอามาก ๆ ไม่ว่าจะบวกสี่บวกห้ามากี่ตัว…
เมื่อคอขวด + กับผีหนุ่ม ผลคือคนเก่งไม่ได้เลื่อนขั้น แต่คนขยันตีจนวินาทีสุดท้าย และมีโชคในด้านการจับคู่ เจอคนแต้มสูงกว่าตนเองจึงจะได้เลื่อนขั้น… การแข่งขั้นของระดับมาสเตอร์เองก็เป็นเช่นนี้เช่นกันครับ
แต่อย่างว่าแหละครับ เข้าเมืองตาหลิ่ว… เมื่อคนอื่นใช้กันแล้วจะดื้อไม่ใช้เครา+ผีหนุ่มมันก็สู้คนอื่นไม่ได้ เมื่อเกมยังเดินมาทิศทางนี้ ก็เหมือนโดนบังคับให้ใช้กลาย ๆ อารีน่ายุคนี้จึงเป็นอารีน่าที่มี “ความเร็ว” เป็นคอนเซปหลัก ความเร็วที่ว่าก็ได้แก่ความเร็วของ cooldown ในการออกสกิล ความเร็วของอนิเมชั่น ความเร็วในการปิดเกม… แบบไม่เปิดโอกาสให้คู่ต่อสู้ได้ทันตั้งตัว
เมื่อเข้าฉากต่อสู้นั้น ตัวละครบางตัวจะสามารถใช้สกิลได้ทันที นั่นล่ะครับคือตัวละครที่เพอร์เฟคในยุคปัจจุบัน
เพื่อไม่ให้เกิดความงง ผมเลยเข้าไปในบอสเพื่อเอา คูลดาวน์สกิลในตอนเริ่มต้นมาให้ดูกันบางส่วนครับ (ตัวละครผมก็ค่อนข้างจำกัดเลยเอามาให้ดูได้เท่านี้ครับ TT แต่ใครสงสัยก็สามารถเข้าไปตีบอสเพื่อดูแล้วกปิดเกมได้เช่นกัน)
เริ่มจากไรส์ – สกิลฟาดนั้นสามารถใช้ได้ทันที (ไม่แปลกที่เข้าไปแล้วเราจะโดนหวดก่อนบ่อย ๆ)
ปีกดำ – เข้าฉากไปจะบัฟทันที
เครา – ทั้งสองสกิลสามารถใช้ได้ทันที และสกิล 2 ค่อนข้างเร็วเอามาก ๆ ตามปรกติแล้วถ้าปล่อยเอไอไปมันจะกดท่า 1 ก่อนเสมอ แต่เมื่อเรากดเองได้แล้วกดท่า 2 หมายถึงว่าเคราอีกฝั่งจะล้ม เสียท่าฟรี และหากกะจังหวะดี ๆ โจ๊กเกอร์ที่ใครก็คิดว่าเทพก็ยังโดนขัดสกิลใบ้ได้เช่นกัน… (โกงพอสมเป็นกรอบทองมั้ย)
โฟม่าร์ – สาวมัมมี่ สกิลมี คูลดาวน์ 15 และ 18 (ยังดีที่ตีธรรมดาหลายฮิต ทำให้มีโอกาสคริติคอลเพิ่มขึ้น จึงพอใช้กับผีหนุ่มในอารีน่าได้บ้าง แต่ไม่แนะนำ…)
มีน่า – น้องนก หนึ่งในตัวละครที่คนไม่ค่อยสนใจนัก แต่มีน่านั้นมีสกิลพาสซีฟปาห่วงใส่ศัตรูที่สามารถใช้ได้ค่อนข้างเร็ว การโจมตีปรกติก็พอไหว ตีเปาะแปะไม่นานสกิลก็รีด้วยความสามารถของผีหนุ่ม (แต่ไม่เพียงพอ เมื่อปัจจุบันเป็นยุคของเคราที่ทุบได้เลย)
เงือก – หนึ่งในตัวละครที่มีคนอวยมากมาย จุดเด่นของน้องเขาคือความแรงในการโจมตีที่แรงเอามาก ๆ และทำให้ศัตรูติดสถานะแช่แข็ง เรียกได้ว่าได้ออกสกิลทีอีกฝั่งพังยับแน่ ๆ… แต่ว่าในยุคเคราผีหนุ่มก็อย่างที่เห็นครับ เงือกนั้นช้า… ถ้าไม่ดวงดีตีธรรมดาคริ ออกสกิลพาสซีฟคริ โอกาสตายโดยไม่ทันขยับตัวก็สูง…
ด้านล่างนี้คือทีมของผมที่ใช้ในปัจจุบัน ถ้าถามว่าทำไมใช้แมว…. คำตอบคือผมไม่มีโจ๊กเกอร์ที่เป็นเมต้า เลยต้องปรับอะไรนิดหน่อย (ก่อนหน้านี้ผมใช้เงือกเป็นตัวหลักคู่ผีหนุ่มครับ หลัง ๆ ไม่ไหวจึงต้องเปลี่ยน lb ไปตั้ง +2 แล้ว…)
เครา-ผีหนุ่ม ไม่ต้องสงสัยเลยครับ นี่คือตัวละครหลักที่พาให้ผมเล่นได้ชิล ๆ ในยุคนี้ ด้วยของเท่าที่มี ขอบอกว่าไม่ต้องมีตัวบัฟคริก็ตีคริพอสมควรแล้วครับ
ไรส์-โฟม่าร์ ผมใช้ไรส์เป็นตัวประกันชีวิต ด้วยความถึกของนาง พอมีโฟม่าร์ที่เป็นตัวตรงสายเสริมทำให้ถึกยิ่งขึ้น แล้วโฟม่าเองก็ยังมีความสามารถในการสร้างฝุ่นทราย ทำให้หลบได้อีกด้วย
แมว-โหร แมวมีดีที่สามารถเป่าผีฝ่ายตรงข้ามให้หายได้ โหรมีไว้ดักสกิลพวกที่ติดสถานะและบัฟอมตะ
***ทีมนี้จัดขึ้นเพื่อหวังให้ป้องกันได้บ้างเมื่อมีคนอื่นมาตี แต่โดยภาพรวม… ไม่ต้องสงสัยครับเดี้ยง... ส่วนการไปตีคนอื่น เอาจริง ๆ แค่เคราผีหนุ่มก็ตีทีมส่วนใหญ่ตายเกือบหมดแล้วล่ะครับ (ไม่เว้นพวกที่ lb +4 +5 หลาย ๆ ตัว)
สำหรับคราวนี้ผมขอพูดคร่าว ๆ ก่อนน่าจะดีกว่า… แค่คร่าวก็ยาวซะขนาดนี้แล้ว และคราวหน้าเราจะมาพูดในเรื่องรายละเอียดปลีกย่อยกันครับ ^^
By..Tongfar
